Ach, ten dotyk

Tomecki:
Interfejsy dotykowe zaczynają rządzić światem i powoli robi się niefajnie. Jakąś pralkę, kuchenkę bez dotyku można jeszcze znaleźć, gorzej z rzeczami w rodzaju panele dotykowe w windach, chociaż można teoretycznie wiercić dziurę w brzuchu administracji i czekać, aż panowie i władcy w łaskawości swojej coś uczynić raczą, ale ostatnio natknąłem się na dotykowy terminal płatniczy i tu, moim zdaniem, robi się rzeczywiście nieciekawie, bo jakoś nie mam ochoty pełną piersią oznajmiać wszem wobec PIN-u do karty. Czy ktoś wie, jakoby były jakieś prawne instrumenty, a może PZN czy inna instytucja coś próbuje?

Sylwek P.:
Wprawdzie ja jeszcze na taki terminal się nie natknąłem, ale jeżeli zaczynają być takie wprowadzane, to jest rzeczywiście nieciekawie. Myślę, że niedługo pewnie też pojawią się podobne bankomaty. W tej sytuacji rozwiązaniem są chyba tylko wszelkie formy płatności mobilnych.

Tomecki:
Nie zawsze się da. Piszę teraz, bo na razie nie ma tego dużo, ale nie chciałbym się obudzić z ręką w nocniku np. gdy po zrobieniu taaakich zakupów okaże się, że sorry, ale pan tu ne zaplati. Może jest tu ktoś, kto ma większe od moich możliwości działania albo zbierzmy się jakoś w kupę, póki zjawisko dopiero wkracza, zwłaszcza że wszystko teraz powinno być przelewane na rachunek bankowy i może się okazać, że jedyną formą wypłaty będzie dla nas okieneczko bankowe, i jak za starych, dobrych czasów z gotóweczką po świecie się uganiać, a gdy trzeba coś komuś przelać, to znowu do banku, podpisów złożyć ileś i czekać z drżeniem serca, czy aby bank tenże podpis przyjmie.

Sylwek P.:
Na dzień dzisiejszy organizacje działające na rzecz osób niewidomych nie są w stanie ustandaryzować takich rzeczy, jak udźwiękowione światła albo dotykowe domofony, a co dopiero mówić o negocjacjach z organizacjami płatniczymi, które są światowe. Trzeba by to robić na poziomie Unii, a nie kraju.

Ala:
Niestety, ale bankomaty dotykowe już są. Ja sama taki widziałam na mojej ulicy przed Biedronką.

Fandango:
Potwierdzam na drugim końcu Polski.

Ala:
Co do samych terminali, to przynajmniej w części sklepów jest tak, iż sklep nie ma zupełnie wpływu na to, jaki terminal dostaje. One bardzo często są po prostu dzierżawione, i to organizacja finansowa, np. Polcard, przesyła im terminale takie, jakie uzna za stosowne i tyle.

Rafał C.:
W USA ktoś wygrał proces z siecią marketów sprzedających karmę dla psów. Ignorowali jego uwagi, że panele dotykowe są niedostępne dla niewidomych. Wykazał, że ponosi straty, nie mogąc płacić kartą.
Wydaje mi się, że najlepszym sposobem jest nagłaśnianie problemu. Firmy decydujące się na te terminale po prostu nie zdają sobie sprawy z ich niedostępności.

Marcin B.:
Może Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów mógłby zwrócić uwagę posiadaczom terminali płatniczych, aby zmieniając terminale, instalowali takie, które nie dyskryminują osób niewidomych, z problemami manualnymi czy osób starszych.

Sylwek P.:
Osoby starsze już są zdyskryminowane z powodu braku karty płatniczej, a te, które taką kartę mają, to i z terminalem nie będą miały problemu, bo terminal dotykowy to przeszkoda głównie dla niewidomych. Nawet ludzie z problemami manualnymi sobie poradzą.

Jan O.:
Z własnych obserwacji stwierdzam, że wszelkiego rodzaju panele dotykowe sprawiają problemy bardzo wielu ludziom. Nawet takim, którzy nie mają żadnych dysfunkcji i nie są zaawansowani wiekowo. Oczywiście jakoś dają sobie radę, ale omijają je, o ile jest to możliwe.

Ala:
Panie Janie, ja z Panem się całkowicie nie zgadzam i potwierdzam zdanie Sylwka. Z moich praktycznych obserwacji w dużych marketach wyciągnęłam wnioski, iż osoby starsze, widzące, niepotrafiące posługiwać się terminalem dotykowym, widząc, że przy takiej kasie nie ma kolejki, jednak z jakimś lękiem decydują się na samoobsługę i jeśli mają jakiekolwiek kłopoty, to proszą pracownika o pomoc. W ten sposób przechodzą krótkie szkolenie i po dwóch takich szybkich instrukcjach nabywają wiedzy i pewności, jak tego typu terminal obsłużyć. Osoby niewidome z takiej możliwości niestety nigdy nie będą mogły skorzystać... A więc problem dla nas istnieje I trzeba go rozwiązać. Jak, tego nie wiem.

Domra:
Kasy z ikonkami i panele dotykowe z ikonkami nie tylko niewidomych o gęsią skórkę przyprawiają. Polując na kogoś uczynnego, żeby mi znalazł ikonkę pieczarek czy orzechów (o ziemniaczkach nie wspomnę), jestem świadkiem próśb starszych pań o pomoc w znalezieniu ikony ważonego produktu. Obawiam się, że w końcu ludzie zaprotestują przeciw panelom.

Sylwek P.:
Panel dotykowy to niestety najbardziej przyjazny interfejs. Ciekawe więc, dlaczego te starsze panie sobie z nim nie radzą, być może są wyświetlane zbyt małe ikonki. Protest nic tu nie da, bo rośnie już pokolenie ludzi, którzy z takimi panelami obcują od dzieciństwa. Panel dotykowy mniej się zużywa aniżeli mechaniczna klawiatura. No i łatwiej go przeprogramować. Załóżmy, że już nie sprzedajemy jabłek, ale zamiast nich banany, to na wadze wystarczy tylko uaktualnić oprogramowanie i wyświetlać w miejscu jabłka banan. Nasi niepełnosprawni ruchowo studenci na klawiaturach standardowych radzą sobie bardzo słabo, a za to na tabletach śmigają aż miło. Problem tylko, jak taką informację udostępnić osobom niewidomym, no bo terminalu płatniczego udźwiękowić się nie da. Nikt też ze względu na bezpieczeństwo nie zgodzi się, aby nawiązywać z nim kontakt jakimś zewnętrznym urządzeniem, np. telefonem, aczkolwiek myślę, że byłoby to możliwe, wystarczy tylko, aby apka szyfrowała połączenie. Dotykowy bankomat też można udźwiękowić.
Podsumowując, z panelami tymi nie ma co walczyć, bo to kierunek nieodwracalny, proponuję raczej podsuwać pomysły, jak je udostępnić.

Domra:
Właśnie o te ikonki chodzi – są małe i nawet osoby sprawne wzrokowo proszone przeze mnie o pomoc często przez dłuższą chwilę szukają stosownego piktogramu czy obrazka.
Ludzie zaczną protestować z powodu braku przyjaznych rozwiązań, wszak z tych urządzeń korzystają ludzie o różnej sprawności wykonawczej.

Fundacja KLUCZ, 02-493 Warszawa, ul. Krańcowa 23/27
e-mail:
Pełne dane kontaktowe