PRAWO I NIEPEŁNOSPRAWNI styczeń 2020

500 plus dla osób niesamodzielnych. Fakty kontra mity. Część IV

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 16.01.2020
Beata Dązbłaż, Tomasz Przybyszewski

    Podobnie jak trzy pierwsze odcinki opracowania, publikujemy je w całości, gdyż dotyczy wielu osób. Czytamy:
    "Czy starając się o świadczenie uzupełniające można stracić rentę? Czy nowo orzekani do renty socjalnej z automatu będą dostawać świadczenie uzupełniające? Czy można iść do sądu, gdy świadczenie nie zostanie przyznane? Razem z ZUS odpowiadamy na kolejne pytania Czytelników o świadczenie uzupełniające, czyli tzw. 500+ dla osób niesamodzielnych.
W jakim terminie ZUS ma obowiązek rozpatrzyć wniosek 500+ dla osób niesamodzielnych?
ZUS: Decyzję wydamy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do jej wydania. Okolicznością taką może być np. uprawomocnienie się orzeczenia w sprawie niezdolności do samodzielnej egzystencji. W odniesieniu do wniosków o świadczenie złożonych przed 1 grudnia 2019 r. otrzymaliśmy od ustawodawcy więcej czasu na wydanie decyzji - 60 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
Które dokładnie świadczenia od państwa wliczane są do kryterium dochodowego. Czy można je po prostu wyliczyć?
ZUS: Pełny katalog świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych, które uwzględniamy przy ustalaniu prawa i wysokości świadczenia, udostępniliśmy już na początku września 2019 r. Można go pobrać na naszej stronie internetowej oraz otrzymać w placówkach ZUS. Katalog wyszczególnia 76 różnych świadczeń.
W katalogu znajdują się m.in. emerytury i renty wypłacane przez ZUS, KRUS i inne organy emerytalno-rentowe, renty socjalne, zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne, emerytury pomostowe, świadczenia rodzinne, okresowe świadczenia pieniężne z tytułu bezrobocia i świadczenia pieniężne z pomocy społecznej, które nie mają charakteru jednorazowego.
Czego nie wliczamy do dochodu?
Przede wszystkim nie jest uwzględniany dochód z pracy zarobkowej, ani np. z umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej. Nie są również wliczane świadczenia od państwa o charakterze jednorazowym (np. jednorazowy zasiłek z pomocy społecznej lub zasiłek pogrzebowy), ani zasiłek pielęgnacyjny. Nie uwzględniamy dodatków do świadczeń i świadczeń wypłacanych wraz ze świadczeniami emerytalno-rentowymi na podstawie przepisów szczególnych, a więc np. dodatku pielęgnacyjnego, dla sieroty zupełnej, kombatanckiego ani ryczałtu energetycznego. Nie wliczamy również renty rodzinnej przysługującej po zmarłym rodzicu osobie, która stała się całkowicie niezdolna do pracy do ukończenia 16 lat lub do ukończenia nauki przed osiągnięciem 25. roku życia.
Dlaczego osoba posiadająca orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności musi uzyskiwać dodatkowo orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji?
ZUS: Wynika to wprost z ustawy. Aby otrzymać świadczenie uzupełniające, należy posiadać lub uzyskać orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji. W przypadku ZUS orzeczenia takie wydaje lekarz orzecznik lub komisja lekarska. Natomiast stopień niepełnosprawności orzeczony przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności, w świetle przepisów prawa, nie uprawnia do otrzymania tego świadczenia.
Osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności ubiegająca się o świadczenie uzupełniające musi uzyskać orzeczenie lekarskie do celów rentowych, a zatem składając wniosek zostanie skierowana na odpowiednie badanie przez ZUS, KRUS albo resortowe organy rentowe. Uzyskanie orzeczenia otworzy drogę do świadczenia uzupełniającego.
Czytelnicy pobierający rentę socjalną i posiadający orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy obawiają się, że próbując uzyskać orzeczenie o niesamodzielności stracą rentę.
ZUS: W wyniku zgłoszenia wniosku o świadczenie uzupełniające lekarz orzecznik ZUS orzeka w sprawie niezdolności do samodzielnej egzystencji. Przedmiotem tego orzeczenia nie jest więc niezdolność do pracy uprawniająca do przyznania renty. Nie można jednak całkowicie wykluczyć rzadkich przypadków, w których lekarz orzecznik, na podstawie dokumentacji medycznej lub badania stwierdziłby, że aktualny stan zdrowia osoby badanej nie uzasadnia częściowej czy całkowitej niezdolności do pracy.
Czy otrzymanie orzeczenia o niesamodzielności automatycznie oznacza otrzymanie dodatku pielęgnacyjnego?
ZUS: Orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji wydane w postępowaniu z wniosku o świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji może stanowić podstawę do wydania decyzji o przyznaniu dodatku pielęgnacyjnego do pobieranej emerytury lub renty.
Dodatek pielęgnacyjny przysługuje jednak wyłącznie osobie uprawnionej do emerytury lub renty, a więc nie przyznamy go osobie, która uzyska prawo do świadczenia uzupełniającego, jeśli nie pobiera emerytury ani renty.
Niektórzy Czytelnicy nie rozumieją, że sformułowanie w orzeczeniu o znacznym stopniu niepełnosprawności "konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji" nie jest równoznaczny z orzeczeniem "całkowicie niezdolny do pracy i samodzielnej egzystencji".
ZUS: Wynika to wprost z ustawy z 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Aby otrzymać świadczenie uzupełniające, należy posiadać lub uzyskać orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji. W przypadku ZUS orzeczenia takie wydaje lekarz orzecznik lub komisja lekarska. Orzeczenie wydane przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności, w świetle przepisów prawa, nie uprawnia do otrzymania tego świadczenia. Jest to orzeczenie wydane do celów pozarentowych i nie podlega przełożeniu na orzeczenie dla celów rentowych. Jednak uzyskanie odpowiedniego orzeczenia otworzy drogę do świadczenia uzupełniającego.
Co z osobami nowo orzekanymi do renty socjalnej. Czy z automatu będą dostawać świadczenie uzupełniające? Czy tak jak obecnie (w myśl przepisów ustawy) będzie orzekana całkowita niezdolność do pracy, a osoba oddzielnie powinna złożyć wniosek o ustalenie niezdolności do samodzielnej egzystencji?
ZUS: Każde świadczenie, tj. zarówno renta socjalna, jak i świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji jest przyznawane na wniosek osoby zainteresowanej. W postępowaniu z wniosku o rentę socjalną lekarz orzecznik i komisja lekarska ustala, czy istnieje całkowita niezdolność do pracy, a jeśli tak - czy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu, które powstało w okresach wskazanych w ustawie o rencie socjalnej. Dla celów ustalenia uprawnień do świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji lekarz orzecznik i komisja lekarska ustala, czy istnieje niezdolność do samodzielnej egzystencji.
W postępowaniu z wniosku o rentę socjalną, lekarz orzecznik lub komisja lekarska może wydać orzeczenie w przedmiocie niezdolności do samodzielnej egzystencji, jeśli osoba w odniesieniu do której jest prowadzone to postępowanie, wyraziła zgodę na wydanie takiego orzeczenia. Zgoda powinna zostać wyrażona nie później niż w trakcie badania tej osoby (art. 18 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji). W takim przypadku osoba zainteresowana powinna również złożyć wniosek o to świadczenie. Bez wniosku świadczenie uzupełniające nie zostanie przyznane.
Czy od decyzji orzecznika ZUS ws. przyznania świadczenia 500+ dla osób niesamodzielnych przysługuje odwołanie? Włącznie z sądem?
ZUS: Lekarz orzecznik nie wydaje decyzji o przyznaniu świadczenia uzupełniającego, lecz orzeka o tym, czy osoba badana jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Na tej podstawie oraz innych okoliczności ZUS wydaje decyzję w sprawie świadczenia. Postępowanie orzecznicze jest dwuinstancyjne. Jeśli osoba, która otrzymała orzeczenie nie zgadza się z ustaleniami lekarza orzecznika - może wnieść sprzeciw wobec tego orzeczenia. Wtedy sprawa jest weryfikowana przez komisję lekarską, która orzeka w składzie 3-osobowym (trzech lekarzy) i orzeczenie tej komisji stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczenia uzupełniającego. Od tej decyzji przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Odwołanie do sądu wnosi się za pośrednictwem ZUS. Informacja o terminie i sposobie wniesienia odwołania zamieszczona jest w treści każdej decyzji.
Jakie dokumenty trzeba przedłożyć przy ubieganiu się o świadczenie 500+ dla osób niesamodzielnych? Czy kopie muszą być w jakiś sposób poświadczane?
ZUS: W celu nabycia prawa do świadczenia uzupełniającego konieczne jest zgłoszenie wniosku. Formularze wniosku są dostępne we wszystkich naszych placówkach i na stronie internetowej ZUS. Prawidłowe wypełnienie wniosku pozwoli nam uzyskać wszystkie informacje niezbędne do załatwienia sprawy.
Osoba uprawniona do emerytury lub renty zagranicznej bądź innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze powinna dołączyć do wniosku dokument potwierdzający prawo do tego świadczenia zagranicznego oraz jego wysokość.
Osoba niebędąca obywatelem RP jest zobowiązana dołączyć do wniosku dokument potwierdzający prawo do legalnego pobytu na terytorium RP (np. kartę pobytu, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt czasowy).
Do wniosku należy dołączyć posiadane orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji wydane przez lekarza orzecznika ZUS lub komisję lekarską ZUS lub wydane przed 1997 r. ważne orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, zaliczające wnioskodawcę do I grupy inwalidów.
W przypadku braku takiego orzeczenia konieczne będzie wydanie orzeczenia w sprawie niezdolności do samodzielnej egzystencji.
Dla wydania takiego orzeczenia dla celów świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji istotne znaczenie ma dokumentacja z przebiegu leczenia. Osoba, która występuje z wnioskiem o to świadczenie, dla celów wydania orzeczenia powinna dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką się znajduje oraz posiadaną dokumentację medyczną z przebiegu leczenia. Jeśli osoba ubiegająca się o świadczenie nie posiada dokumentacji medycznej - powinna przekazać do ZUS informację o placówkach ochrony zdrowia, w których się leczyła. W takim przypadku pracownicy ZUS we własnym zakresie pozyskają dokumentację medyczną z tych placówek. Osoby występujące z wnioskiem o świadczenie uzupełniające nie mają obowiązku gromadzenia we własnym zakresie jakiejkolwiek dokumentacji medycznej lub potwierdzania za zgodność z oryginałem kopii dokumentacji, którą dołączają do wniosku o świadczenie.
Zobacz I część artykułu "500 plus dla osób niesamodzielnych. Fakty kontra mity. Część II".
Zobacz II część artykułu "500 plus dla osób niesamodzielnych. Fakty kontra mity. Część II".
Zobacz III część artykułu "500 plus dla osób niesamodzielnych. Fakty kontra mity. Część III".

    ***

13 emerytura bez wpływu na prawo do świadczeń

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-21)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Informacja ważna dla wielu osób. Czytamy:
"Dodatkowe świadczenie przysługujące emerytom i rencistom nie będzie wliczane do kryterium dochodowego przy ubieganiu się o zasiłki rodzinne oraz z pomocy społecznej - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Takie wyłączenie przewiduje ustawa z 9 stycznia 2020 r. o dodatkowym rocznym świadczeniu pieniężnym dla emerytów i rencistów, czyli o tzw. 13 emeryturze. Jej przepisy przewidują, że będzie ona wypłacana co roku - w kwietniu, w wysokości najniższej emerytury. Co ważne w ustawie zostały zawarte regulacje, które spowodują, że jej uzyskanie nie będzie uwzględniane przy wyliczaniu dochodu rodziny w sytuacji ubiegania się o różne świadczenia uzależnione od konieczności spełniania kryterium dochodowego.
Takie wyłączenie będzie obowiązywać w przypadku wnioskowania przez seniora o dopłatę do czynszu na podstawie ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. poz. z 2019 r. poz. 2133 ze zm.), gdzie pod uwagę bierze się dochody z ostatnich sześciu miesięcy oraz o wsparcie z ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.). Nie wliczanie 13 emerytury do kryterium będzie dotyczyło zarówno świadczeń finansowych takich jak zasiłki celowe, jak i wsparcia niepieniężnego, np. usług opiekuńczych. Dodatkowe świadczenie dla emerytów i rencistów nie będzie traktowane jako dochód również w momencie przyznawania świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Wreszcie otrzymanie 13 emerytury nie będzie miało znaczenia przy ustalaniu przez gminę prawa do pomocy finansowej z ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.), w tym głównie specjalnego zasiłku opiekuńczego oraz zasiłku rodzinnego. Jednocześnie w związku z tym, że analogiczne zasady ustalania sytuacji dochodowej rodziny, co we wspomnianej ustawie, obowiązują też przy świadczeniach z Funduszu Alimentacyjnego, to również przy ich przyznawaniu dodatkowa emerytura nie spowoduje przekroczenia kryterium dochodowego.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 21 stycznia 2020 r.
  ***

Czy subwencja w szkole niepublicznej może pokryć opłatę czesnego?

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 30.01.2020
Beata Dązbłaż

    Czytamy obszerny fragment publikacji:
    Czytelniczka zadała pytanie: "czy subwencja w szkole niepublicznej, może pokryć w jakiejś części opłatę za czesne. Zwróciliśmy się z tym pytaniem do Ministerstwa Edukacji Narodowej (MEN).
Anna Ostrowska, rzecznik prasowa MEN wyjaśnia nam, że uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego mogą kształcić się w szkołach ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych, również niepublicznych. Podkreśla także, że zgodnie z przepisami ustawy prawo oświatowe dyrektor szkoły obwodowej ma obowiązek przyjęcia do szkoły ucznia mieszkającego w obwodzie szkoły. Natomiast o wyborze szkoły zawsze decydują rodzice.
- Środki z podziału części oświatowej subwencji ogólnej naliczane jednostkom samorządu terytorialnego na organizację kształcenia specjalnego przekazywane są również do szkół niepublicznych. Środki te przeznaczane są wyłączenie na organizację kształcenia specjalnego, tj.:
- realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego
- odpowiednie, ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci, warunki do nauki, sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne
- zajęcia specjalistyczne, o których mowa w przepisach w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach
- inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci, w szczególności zajęcia rewalidacyjne, resocjalizacyjne i socjoterapeutyczne
- wylicza Anna Ostrowska.
Zaznacza także, że katalog rodzajów zajęć realizowanych z uczniem objętym kształceniem specjalnym, nie jest zamknięty, bowiem ich rodzaj jest uzależniony od indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz posiadanych możliwości psychofizycznych danego ucznia".

    ***

Od marca próg dochodowy do 500+ będzie wyższy

Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-09)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Ważna informacja, czytamy:
"Osoby, które otrzymują świadczenie uzupełniające w pełnej wysokości, nie będą miały obniżonej jego kwoty na skutek marcowej waloryzacji emerytur i rent - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Stanie się tak dzięki nowelizacji przepisów ustawy z 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz.U. poz. 1622 ze zm.), czyli tzw. 500+ dla osób niepełnosprawnych.
Co do zasady przysługuje ono osobom, które otrzymują świadczenia pieniężne finansowane ze środków publicznych, w tym głównie emerytury i renty, w kwocie nieprzekraczającej 1600 zł. Jednocześnie do tego limitu wliczana jest też kwota samego świadczenia uzupełniającego. To zaś skutkuje tym, że jego pełną wysokość (500 zł) mają przyznane głównie te osoby, których emerytury i renty wynoszą nie więcej niż 1100 zł. Natomiast pozostałe, którym ZUS lub inny organ wypłaca je w wyższej wysokości, mają przyznane świadczenie w pomniejszonej kwocie, jako uzupełnienie do progu 1600 zł (w oparciu o regułę "złotówka za złotówkę").
Problem w tym, że - jak wskazywali eksperci oraz środowiska osób niepełnosprawnych - w ustawie nie został uwzględniony żaden mechanizm weryfikacji progu 1600 zł. Tymczasem zaproponowana przez rząd waloryzacja emerytur i rent zakłada, że od 1 marca br. będą one wyższe o 70 zł, natomiast najniższa emerytura ma wzrosnąć z 1100 zł do 1200 zł (tak samo zmienią się też kwoty renty socjalnej i najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy). W efekcie emerytów i rencistów, którzy od października 2019 r. mają przyznaną pełną kwotę świadczenia, od marca czekałaby jego obniżka o 100 zł, a ich świadczenie wynosiłoby 400 zł.
Ostatecznie jednak do takiej sytuacji nie dojdzie, bo nieoczekiwanie rząd zgłosił autopoprawkę do projektu ustawy określającej zasady waloryzacji emerytur i rent w 2020 r., która dotyczy właśnie ustawy z 31 lipca 2019 r. i podwyżki progu dochodowego. Przewiduje ona zmianę art. 2 ust. 2 ustawy i sprowadza się do tego, że limit świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (łącznie z kwotą świadczenia uzupełniającego) będzie wynosił 1700 zł. Tym samym osoby otrzymujące pełną kwotę 500+, zachowają ją również po 1 marca br".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 9 stycznia 2020 r.

***

MEN: zawodem przyszłości jest... asystent osoby z niepełnosprawnością

    E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 30.01.2020
Beata Dązbłaż

    Warto przeczytać:
    "W wielu województwach zawód asystenta osoby z niepełnosprawnością znalazł się na liście zawodów, na które jest zapotrzebowanie w kształceniu branżowym - wynika z obwieszczenia Ministra Edukacji Narodowej o zawodach potrzebnych na rynku pracy.
Każdego roku, od dwóch lat, MEN ogłasza prognozę zapotrzebowania na zawody branżowe na krajowym rynku oraz w poszczególnych województwach. Celem jest wskazanie kierunku rozwoju oferty szkolnictwa branżowego w Polsce.
"Prognoza uwzględnia dane Instytutu Badań Edukacyjnych opracowane w szczególności na podstawie statystyki publicznej, danych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Systemu Informacji Oświatowej. Ważną rolę odgrywają również opinie rad sektorowych do spraw kompetencji i Rady Programowej do spraw kompetencji, a także ministrów właściwych dla zawodów szkolnictwa branżowego" - wyjaśnia MEN.
Oznacza to w praktyce, że samorządy na 2021 r. otrzymają zwiększoną subwencję oświatową na szkoły kształcące w zawodach, na które prognozowane jest szczególne zapotrzebowanie na krajowym rynku pracy, wskazane w prognozie z 2020 r.
    Asystent potrzebny
    Obwieszczenie zawiera wykaz istotnych zawodów oraz zawodów o umiarkowanym zapotrzebowaniu. Wśród tych drugich zawód asystenta osoby niepełnosprawnej został wykazany w kilku województwach: lubelskim, mazowieckim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, pomorskim, śląskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim. W tych samych województwach zawodami o umiarkowanym zapotrzebowaniu okazały się: zawód opiekuna medycznego, opiekuna osoby starszej, opiekuna w domu pomocy społecznej, terapeuty zajęciowego.
Jak informuje MEN, zawody o szczególnym znaczeniu dla rozwoju państwa to: automatyk, elektromechanik, elektronik, elektryk, kierowca mechanik, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechatronik, murarz-tynkarz, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, operator maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, technik automatyk, technik automatyk sterowania ruchem kolejowym, technik budowy dróg, technik elektroenergetyk transportu szynowego, technik elektronik, technik elektryk, technik energetyk, technik mechanik, technik mechatronik, technik programista, technik spawalnictwa, technik transportu kolejowego".

    ***

Resort pracy nie planuje zmiany definicji dochodu

Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-28)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

    Czytamy:
    Nie jest planowana zmiana w przepisach, które wyłączałyby 500+ dla osób niepełnosprawnych z kryterium dochodowego przy ubieganiu się o świadczenia niepieniężne z pomocy społecznej - czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Tak wynika z odpowiedzi udzielonej przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na interpelację poseł Moniki Rosy (nr 635). Dotyczy ona art. 8 ust. 4a ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.). Zgodnie z nim w dochodzie osoby samotnej lub rodziny, która ubiega się o świadczenia pieniężne (np. zasiłek okresowy czy celowy), nie jest uwzględniana kwota obowiązującego od 1 października 2019 r. świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, czyli tzw. 500+ dla osób niepełnosprawnych.
Przyjęcie takiego rozwiązania skutkuje jednak tym, że stanowi ono dochód przy wnioskowaniu o pomoc o charakterze niefinansowym. Należą do nich m.in. posiłek lub usługi opiekuńcze, pobyt w dziennym ośrodku wsparcia. Ich przyznanie jest bezpłatne, gdy jest spełnione kryterium dochodowe, a w przypadku jego przekroczenia dana osoba wnosi opłatę (jej wysokość jest określana przez radnych gminy w uchwale). W praktyce zdarza się więc, że uzyskanie prawa do 500+ zwiększa dochód i powoduje konieczność wnoszenia opłaty lub zwiększa jej wysokość. Dlatego poseł Monika Rosa pyta resort rodziny, czy ma zamiar zmienić przepisy ustawy o pomocy społecznej w taki sposób, aby świadczenie uzupełniające nie było wliczane do kryterium również przy wsparciu niepieniężnym.
W odpowiedzi ministerstwo informuje, że nie planuje nowelizacji. Wyjaśnia, że w przypadku świadczeń niepieniężnych przepisy nie zawierają zastrzeżenia o konieczności spełnienia określonego kryterium dochodowego. Dochód osoby warunkuje natomiast wysokość opłaty. Kwestia ustalenia odpłatności za np. usługi opiekuńcze, kwota opłaty, a także warunki całkowitego lub częściowego zwolnienia z obowiązku jej wnoszenia pozostają w dyspozycji rady gminy, na co wskazuje art. 50 ust. 6 ustawy. Resort zwraca też uwagę, że art. 64 ustawy przewiduje, że osoby wnoszące opłatę za pobyt w ośrodku wsparcia mogą ubiegać się o częściowe lub pełne zwolnienie z odpłatności. Zawarty w nim katalog przesłanek, które pozwalają uniknąć wnoszenia należności, jest otwarty. Dlatego gmina może zwolnić z odpłatności również w innych - niż wskazane wprost w tym przepisie - sytuacjach.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 28 stycznia 2020 r.

    ***

Premier o Wdówiku: osoby niepełnosprawne odniosą z tej nominacji wiele korzyści

PAP/Rynek Zdrowia 07 stycznia 2020

    Czytamy fragment publikacji dotyczący Pawła Wdówika:
    "Jestem przekonany, że osoby niepełnosprawne odniosą z dzisiejszej nominacji wiele korzyści - napisał we wtorek (7 stycznia) premier Mateusz Morawiecki, komentując powołanie Pawła Wdówika na stanowisko sekretarza stanu, pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych w MRPiPS.

Wdówik od lat angażował się w działania na rzecz wsparcia niepełnosprawnych. Jest osobą niewidomą.
"Mój rząd został dzisiaj wzmocniony przez Pana Pawła Wdówika, człowieka absolutnie wyjątkowego, od wielu lat bardzo aktywnie działającego na rzecz równych praw osób niepełnosprawnych w Polsce" - napisał premier Mateusz Morawiecki na Facebooku.
Szef rządu ocenił, że jako pełnomocnik ds. osób niepełnosprawnych Paweł Wdówik będzie jeszcze skuteczniej realizował swoją misję, a członkowie rządu będą jeszcze lepiej rozumieli potrzeby tej grupy społecznej. "Jestem przekonany, że osoby niepełnosprawne odniosą z dzisiejszej nominacji wiele korzyści" - napisał premier.
Wdówik uczęszczał do Ośrodka dla Dzieci Niewidomych w Laskach, jest także absolwentem Wydziału Psychologii UW. Jest twórcą systemu wsparcia dla osób niepełnosprawnych na Uniwersytecie Warszawskim, od 1997 r. kierował Biurem ds. Osób Niepełnosprawnych na UW.
W latach 1993-2003 był wykładowcą na Akademii Pedagogiki Specjalnej, w latach 2001-2010 pracował jako redaktor katolickiego Radia Józef. Od 2010 r. jest członkiem komisji ekspertów ds. Osób Niepełnosprawnych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich.
Jest żonaty, ma czworo dzieci".
Olga Zakolska
Cała publikacja pod wyżej wymienionym adresem.

    ***

W 2020 r. świadczenie pielęgnacyjne wyniesie 1830 zł

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-02)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Czytamy:
"O 247 zł wzrośnie od stycznia finansowe wsparcie dla osób, które zrezygnowały z pracy, aby zajmować się niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeśli jego dysfunkcja zdrowotna powstała, zanim skończył 18 lub 25 lat - czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Tak duży wzrost wysokości świadczenia pielęgnacyjnego to efekt przyjętego w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.) mechanizmu waloryzacji jego kwoty. Zakłada on, że wysokość świadczenia zmienia się od 1 stycznia danego roku o wskaźnik, którym jest procentowy wzrost najniższego wynagrodzenia za pracę. W związku z tym, że rząd zdecydował się podnieść wysokość minimalnej pensji w 2020 r. o 15,6 proc. (z 2250 zł do 2600 zł), o tyle też rośnie świadczenie pielęgnacyjne. W efekcie przez następne 12 miesięcy wsparcie będzie wypłacane opiekunowi przez ośrodek pomocy społecznej w wysokości 1830 zł miesięcznie (w 2019 r. było to 1583 zł).
Powiązanie kwoty świadczenia pielęgnacyjnego ze wzrostem najniższej płacy powoduje coraz większą dysproporcję między tą formą wsparcia a specjalnym zasiłkiem opiekuńczym oraz zasiłkiem dla opiekuna. Te przysługują osobom zajmującym się krewnym, który stał się niepełnosprawny w dorosłym życiu, i wynoszą po 620 zł (ich wysokość jest weryfikowana co trzy lata wraz z innymi świadczeniami rodzinnymi). Wprawdzie w październiku 2014 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że uzależnianie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od wieku powstania niepełnosprawności jest niezgodne z zasadą równości, ale do tej pory wyrok nie został wykonany. Aby beneficjenci specjalnego zasiłku lub zasiłku dla opiekuna mogli uzyskać prawo do wyższego aż o 1210 zł świadczenia pielęgnacyjnego, muszą skorzystać z procedury odwoławczo-skargowej, bo organy wyższej instancji orzekają na ich korzyść bezpośrednio na podstawie wyroku trybunału".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 stycznia 2020 r.

    ***

PFRON: nie trzeba osobiście stawiać się w urzędzie, by okazać orzeczenie

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 30.01.2020
Beata Dązbłaż
Źródło: www.pfron.org.pl

    Czytamy:
    "Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych informuje, że samorządy nie mogą wymagać od osób z niepełnosprawnością, które składały e-wnioski o dofinansowanie, aby osobiście stawiały się w urzędzie w celu okazania oryginału orzeczenia o niepełnosprawności (lub orzeczenia równoważnego).
PFRON wskazuje, że wymóg osobistego stawiennictwa, stosowany przez niektóre samorządy, nie ma uzasadnienia w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz w innych aktach wykonawczych.
Fundusz stoi na stanowisku, że możliwe jest załączenie kopii orzeczenia o niepełnosprawności w postaci skanu lub zdjęcia dołączonego do elektronicznego wniosku. Nie może to przeszkodzić w rozpatrzeniu sprawy.
Czym innym jest, jeśli pojawią się wątpliwości związane z treścią składanego przez osobę niepełnosprawną wniosku lub wątpliwości związane z weryfikacją skanów orzeczenia - wtedy urząd może prosić o osobiste stawiennictwo.
"W analizowanym przypadku celem tym nie jest sprawdzenie oryginalności dowodu w postaci orzeczenia o niepełnosprawności, lecz uzupełnienie wniosku o dofinansowanie o dane dotyczące niepełnosprawności, które towarzyszą innym danym zawartym we wniosku o dofinansowanie, np. dotyczącym imienia i nazwiska, numeru PESEL, przeciętnego dochodu. W tym stanie rzeczy ww. przepisy rozporządzeń nie dają podstaw do przyjęcia - jako reguły - obowiązku okazywania przez wnioskodawcę oryginału orzeczenia o niepełnosprawności. Możliwości takiej nie można wykluczyć, ale powinna mieć ona zastosowanie tylko w sytuacjach uzasadnionych wątpliwości (np. co do treści czy wiarygodności zaświadczenia). Co do zasady jednak wypełnieniem obowiązku przez wnioskodawcę jest załączenie kopii ww. orzeczenia" - czytamy na stronie PFRON".
Więcej informacji na stronie PFRON.

    ***

Ogłoszenie o planie wsparcia na 2020 rok

    Biura Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych Baza Wiedzy (2019-11-29)
Ewa Dąbrowska, oprac.: GR

Czytamy:
"Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na podstawie art. 11 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2192, z 2019 r. poz. 1622, 1696.) ogłasza roczny plan działania na rzecz wsparcia osób niepełnosprawnych na 2020 rok.
Planuje się realizację następujących programów:
I. Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej pn.:
1) Opieka wytchnieniowa - program, którego celem jest zapewnienie członkom rodziny (opiekunom) osób niepełnosprawnych alternatywnej formy czasowej opieki.
2) Usługi opiekuńcze dla osób niepełnosprawnych - program, którego głównym celem jest zapewnienie wsparcia osobom niepełnosprawnym w formie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych usług opiekuńczych.
3) Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej - program, którego głównym celem jest wprowadzenie usługi asystenta jako formy ogólnodostępnego wsparcia dla osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.
4) Centra opiekuńczo-mieszkalne - program, którego głównym celem jest uzupełnienie systemu wsparcia osób niepełnosprawnych, poprzez stworzenie dodatkowej usługi w postaci zapewnienia możliwości zamieszkiwania w formie pobytu dziennego lub całodobowego.
II. Rządowych pozostałych resortów:
1) Ministerstwa Zdrowia:
a) program pn. "Specjalne świadczenia medyczne Narodowego Funduszu Zdrowia dla osób niepełnosprawnych na lata 2019-2020"
b) program/zadanie dot. zwiększenia dostępności do wideotłumaczy polskiego języka migowego w podmiotach systemu ochrony zdrowia. Zadanie to wpisuje się w założenia ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się, a jego beneficjentami będą osoby niesłyszące lub słabo słyszące doświadczające z tego powodu niepełnosprawności
c) zadanie obejmujące transport dla osób korzystających z dziennych domów pomocy medycznej.
2) Ministerstwa Infrastruktury - programy/zadania dotyczące Polskich Kolei Państwowych, w tym usuwanie barier w obiektach dworcowych, które nie podlegają modernizacji w ramach Programu Inwestycji Dworcowych oraz zadanie, którego celem będzie zapewnienie pracowników z profesjonalnym podejściem do osób z niepełnosprawnościami i o ograniczonej sprawności ruchowej.
3) Ministerstwa Sportu - program, którego celem będzie wsparcie projektów zgłaszanych przez organizacje pozarządowe w zakresie promocji sportu osób niepełnosprawnych.
4) Ministerstwa Cyfryzacji: zadanie pn. "Niepełnosprawni programiści na rynku pracy". Zadanie będzie polegało na dostarczeniu osobom z niepełnosprawnościami profesjonalnych szkoleń z zakresu programowania. Zakres szkoleń zostanie dopasowany do potrzeb rynkowych, aby po uzyskaniu odpowiednich kwalifikacji osoby te mogły podjąć zatrudnienie, w tym w formie pracy zdalnej.
Warunkiem realizacji każdego z wyżej wskazanych programów/zadań będzie tryb naboru wniosków lub tryb otwartego konkursu ofert. Zgodnie z art. 13 oraz art. 14 ww. ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych tryb naboru wniosku oraz tryb otwartego konkursu ofert dokonywany jest przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, właściwego ministra lub Narodowy Fundusz Zdrowia. Natomiast tryb naboru wniosków, w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego, dokonywany jest przez wojewodów, którzy sporządzają i przekazują listy rekomendowanych wniosków ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego lub właściwemu ministrowi.
Ponadto w 2020 r. środki Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych przeznaczone zostaną także na:
1) wsparcie udzielane w ramach Funduszu Dostępności, o którym mowa w rozdziale 5 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (Dz. U. 2019 r. poz. 1696) oraz
2) finansowanie świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. oświadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz. U. 2019 r. poz. 1622).
W 2020 roku planowane koszty realizacji ww. programów/zadań w ramach Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wyniosą ok. 5 mld zł".
Więcej na: http://niepelnosprawni.gov.pl

    ***

Minister Jarosińska-Jedynak: dostępność jest prawem, a nie przywilejem

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 09.01.2020
Rozmawiali: Ewa Pawłowska, Tomasz Przybyszewski

W rozmowie poruszono wiele tematów. Publikujemy jej fragmenty, a z całością osoby zainteresowane mogą się zapoznać pod wyżej wskazanym adresem. Czytamy:
"Jak w praktyce wygląda "uwalnianie więźniów 4. piętra"? Czy w urzędach wolno będzie nosić po schodach osoby na wózkach? Czy powstanie winda na wieżę zamku w Malborku? Na czym polega transport od drzwi do drzwi? Jak będzie się można poskarżyć na brak dostępności? Na te i inne pytanie opowiada nam Małgorzata Jarosińska-Jedynak, minister funduszy i polityki regionalnej, odpowiedzialna m.in. za program Dostępność Plus".
Pani minister odpowiada na pytanie dotyczące realizacji Ustawy o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. "To rewolucyjne jak na polskie warunki przedsięwzięcie. Plany są ambitne, a jak wygląda rzeczywistość? Co udało się do tej pory zrealizować?
W naszym porządku prawnym jest to przełomowy moment. To pierwsza tego typu ustawa, która w tak kompleksowy sposób reguluje kwestie dostępnościowe, wkraczając w wiele obszarów życia. Nie jest to przecież tylko obszar budownictwa, ale też m.in. architektura, cyfryzacja, komunikacja z obywatelami. Co do tej pory udało nam się zrobić? Największym osiągnięciem w ramach programu Dostępność Plus jest oczywiście wspomniana ustawa, bo ona ostatecznie przesądza, że dostępność jest prawem, a nie przywilejem. Generalnie jednak możemy dziś powiedzieć, że ponad 5 mld zł zaangażowanych jest w konkursy, projekty i przedsięwzięcia wspierające dostępność. W ich ramach będziemy m.in. likwidować bariery architektoniczne i organizacyjne w 150 szkołach podstawowych, 125 obiektach podstawowej opieki zdrowotnej, 25 szpitalach, na 80 uczelniach, 200 stacjach kolejowych...".

    I dalej:
    "Co najmniej tak samo ważna jak mieszkaniowa jest infrastruktura publiczna. Tymczasem część instytucji obawia się zapisów Ustawy o zapewnianiu dostępności... Także dlatego, że nie mówi ona wprost, co i jak ma być dostosowane, lecz traktuje temat funkcjonalnie. Czy faktycznie taki diabeł straszny?
Uważam, że nie jest tak źle, jak się wydaje, nawet pobieżnie czytając Ustawę o zapewnianiu dostępności. Jej zapisy, oprócz kwestii dostępnościowych, czyli tak naprawdę windy, podjazdu czy schodołazu, dają też możliwość zastosowania alternatywnych rozwiązań, które często okazują się znacznie tańsze, lepsze i po prostu realne do wdrożenia - zwłaszcza tam, gdzie urzędy mieszczą się w starych budynkach, objętych opieką konserwatora zabytków. Te alternatywne rozwiązania są właśnie po to, by otworzyć drogę dla wszystkich samorządów, nawet tych najbiedniejszych, do działań na rzecz poprawy dostępności. Na czym te alternatywne rozwiązania polegają? Można przenieść okienko obsługi na parter, można stworzyć procedurę i nauczyć pracowników urzędu, by po prostu zabrali dokumenty i zeszli z nimi do takiej osoby piętro niżej. Z myślą o osobach, które słabo widzą, wystarczy często nakleić na schodach odblaskową taśmę. To nie jest wydatek, który gminę pogrąży finansowo".
Następna odpowiedź:
"Przy Ministerstwie funkcjonuje Rada Dostępności. Składa się z ekspertów, osób, które najlepiej wiedzą, jak łamać bariery i pomagać osobom z niepełnosprawnościami. Myślę, że Rada będzie też wskazywać możliwości zastosowania różnych, także alternatywnych rozwiązań. Dyskutowaliśmy kiedyś o wieży w zamku w Malborku, że nie zamontujemy tam windy ani nie zamontujemy innego urządzenia, które wciągnie człowieka na wózku. Byłoby to nie tylko niebezpieczne, ale przede wszystkim niemożliwe. Tymczasem wcale nie trzeba stosować takich rozwiązań, bo wystarczy założyć człowiekowi, który jest na dole, okulary do wirtualnej rzeczywistości i pokazać mu, co by widział, gdyby stał na górze. Myślę, że jest to dobry pomysł. Dlatego uważam, że w dobie cyfryzacji jesteśmy w stanie znaleźć takie rozwiązania, które pozwolą przekonać także konserwatora zabytków, że zabytek wcale nie ucierpi na tym, że zlikwidujemy dwa schodki przy wejściu, a resztę "załatwimy" planszami, makietami, filmami... Jest sporo rozwiązań. Zresztą nawet w tym zakresie mamy już się czym pochwalić, bo w ubiegłym roku udało się uruchomić prace budowlane na Wawelu, objętym przecież ścisłą ochroną konserwatorską, które obejmują montaż windy. To uniwersalne rozwiązanie, bo nie tylko umożliwia zwiedzanie wszystkich kondygnacji Zamku Królewskiego osobom na wózkach czy rodzicom z dziećmi, ale służy także np. transportowi muzealiów".
Jeszcze jedna odpowiedź:
"Bez udziału partnerów społecznych nie udałoby się nam tego wszystkiego osiągnąć. Nie udałoby się stworzyć programu Dostępność Plus. Bez wsparcia podczas prac komisji sejmowych nie udałoby się także stworzyć Ustawy o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. Pewnie trudno byłoby przekonać niektóre osoby do pewnych rozwiązań. Dlatego myślę, że organizacje są nieodzownym elementem i dobrym duchem zarówno ustawy, jak i programu. To przecież one wiedzą najlepiej, co jest potrzebne osobom z niepełnosprawnościami, to one są najbliżej świata osób o szczególnych potrzebach, więc bez rozmowy, bez konsultacji z nimi daleko byśmy nie zaszli. Myślę więc, że dobry duch Pana Piotra też czuwa nad nami, jest tu i pomaga nam być w tym miejscu, w którym dzisiaj jesteśmy".
Ostatni fragment:
"Co w 2020 roku pojawi się nowego w ramach programu Dostępność Plus?
W ramach programu Dostępność Plus uruchomiliśmy ponad 70 proc. zaplanowanych działań. W planach są m.in. konkursy dla przedsiębiorców na tworzenie nowych rozwiązań dla osób o szczególnych potrzebach, ale też konkursy związane z przygotowaniem kadr do pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Kontynuujemy wsparcie dla organizacji pozarządowych na prowadzenie audytów dostępności, a także dla jednostek samorządu terytorialnego w zakresie inwestycji i przygotowania kadr do zapewnienia dostępności. Oprócz tego pojawią się pierwsze efekty przedsięwzięć, które obecnie są realizowane przez Fundusz Dostępności, czyli montaż wind i usprawnień w budynkach wielorodzinnych. Jestem przekonana, że wkrótce, z każdym miesiącem nowego roku, będziemy mogli pokazywać kolejne konkretne osiągnięcia".

    ***

181 mln zł na program "Aktywny samorząd" w 2020 r.

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-15)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Czytamy:
"W tym roku osoby z dysfunkcjami zdrowotnymi będą mogły otrzymać do 25 tys. zł dofinansowania do zakupu wózka o napędzie elektrycznym. W ubiegłym roku było to 10 tys. zł - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Wsparcie na ten cel jest przyznawane w ramach programu "Aktywny samorząd", który jest realizowany przez powiaty, a jego podstawowym celem jest pokrywanie kosztów działań służących likwidacji przeszkód ograniczających zawodowe i społeczne funkcjonowanie niepełnosprawnych. Jednocześnie PFRON co roku określa, jakie formy pomocy będą dofinansowywane oraz jaka będzie wysokość dopłat. Okazuje się, że w br. program będzie dysponował wyższym budżetem niż w 2019 r., wynoszącym 181,5 mln zł (w ubiegłym roku było to 172 mln zł). Jednocześnie zarząd uwzględnił postulaty kierowane przez osoby niepełnosprawne oraz samorządy w zakresie zwiększenia maksymalnych kwot dofinansowania w przypadku niektórych form pomocy.
Taka podwyżka dotyczy m.in. refundacji do zakupu sprzętu elektronicznego dla osób z dysfunkcją obu rąk (z 5 do 7 tys. zł), z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności i dysfunkcją wzroku (z 6 do 7,5 tys. zł) oraz dysfunkcją słuchu (z 2,5 do 4 tys. zł.). Na wyższe dofinansowanie będą mogły liczyć też ubiegający się o pieniądze na zakup skutera lub wózka inwalidzkiego o napędzie elektrycznym. Na ten cel będą mogły otrzymać do 7 tys. zł lub 25 tys. zł, podczas gdy rok wcześniej było to odpowiednio 5 tys. zł i 10 tys. zł. Ponadto wyższe stawki wsparcia zostały przewidziane dla niepełnosprawnych studentów, którym z programu "Aktywny samorząd" przysługuje dofinansowanie do kosztów czesnego oraz dodatek na pokrycie innych wydatków związanych z kształceniem. Bez zmian pozostaną natomiast kwoty, które można otrzymać na inne działania z programu, np. na pokrycie wydatków związanych z uzyskania prawa jazdy - w przypadku kategorii B jest to 2,1 tys. zł.
Powiaty mają czas, aby wystąpić do PFRON o przyznanie pieniędzy z programu do 28 lutego br. Z kolei proces przyjmowania wniosków ruszy 1 marca i zakończy się co do zasady 31 sierpnia (inne terminy obowiązują pomoc skierowaną dla studentów). Co istotne, od tego roku będzie je można składać online poprzez System Obsługi Wsparcia. Wdrożenie takiego rozwiązania ułatwi niepełnosprawnym wnioskowanie o pieniądze, bo będą oni mogli zrobić to bez konieczności wychodzenia z domu. Aby osoby niepełnosprawne mogły skorzystać z tej możliwości, muszą mieć założony profil zaufany na platformie ePUAP.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 15 stycznia 2020 r.

    ***

Potrzebujesz asysty w podróży lub tańszego biletu? Skorzystaj z nowego serwisu!

    E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 22.01.2020
Beata Dązbłaż

Informacja może przydać się wielu osobom. Czytamy:
"Wybierasz się w podróż pociągiem i przydałaby Ci się pomoc przed podróżą, po niej lub w jej trakcie? Możesz poszukać wsparcia poprzez elektroniczną platformę "Podróże KolejLove", która kojarzy osoby z niepełnosprawnością z innymi podróżującymi w tym samym czasie i kierunku, jako ich asystentów. Korzyści są obustronne.
Serwis "Podróże KolejLove" ma na celu znalezienie przez osobę z niepełnosprawnością opiekuna w podróży, który z kolei w ten sposób będzie mógł obniżyć koszt swojego przejazdu.
Dzięki temu, iż platforma kojarzy ze sobą osoby podróżujące pociągami w konkretnym czasie i w tej samej relacji, opieka nad osobą niepełnosprawną nie powinna wymagać poświęcenia dodatkowej ilości czasu i energii. Dokładny zakres wsparcia oraz szczegóły przejazdów powinny być ustalane indywidualnie przez zainteresowane osoby dzięki dostępnej na platformie funkcji czatu. Zakłada się, iż wsparcie dotyczyć może poruszania się po dworcu, wsiadania, wysiadania z pociągu czy odprowadzenia w miejscowości docelowej do konkretnego punktu" - czytamy w opisie portalu.
    Jak to działa?
    Aby móc wspólnie kupić bilet i skorzystać z ulgi dla opiekuna/przewodnika, trzeba mieć ukończone 18 lat. Osoba z niepełnosprawnością musi mieć też np. ważne orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności lub równoważne o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub Kasę Rolniczych Ubezpieczeń Społecznych wraz z dokumentem ze zdjęciem lub/i ważną legitymację osoby niepełnosprawnej poświadczającej stopień niepełnosprawności. Inne osoby uprawnione do takich przewozów powinny mieć orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym ze względu na wzrok (04-O) lub równoważne wydane przez ZUS lub KRUS (tak jak wyżej) lub legitymację osoby niepełnosprawnej.
Z kolei osoba, która chce pomóc w podróży osobie z niepełnosprawnością, także musi być pełnoletnia oraz musi chcieć pomóc jej w zakresie, w jakim obie strony to ustalą.
Co istotne, korzystanie z platformy "Podróże KolejLove" jest bezpłatne.
Portal został przygotowany w ramach projektu "Inkubator Innowacji Społecznych Wielkich Jutra" (Temat: Usługi opiekuńcze dla osób zależnych), na zlecenie Ministra Rozwoju, a sfinansowany ze środków unijnych.

    ***

Milion rencistów i emerytów z umową o pracę w 2018 r.

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 02.01.2020
Beata Dązbłaż
Źródło: stat.gov.pl

Zamieszczamy obszerny fragment publikacji:
"Około milion rencistów i emerytów w 2018 r. otrzymywało rentę lub emeryturę, a jednocześnie było zatrudnionych na podstawie umowy o pracę - informuje Główny Urząd Statystyczny. W stosunku do 2017 r. nastąpił w tym obszarze wzrost o 4 proc.
Natomiast liczba emerytów i rencistów, którzy pobierali rentę lub emeryturę, a jednocześnie mieli umowę zlecenie lub umowę o dzieło, a nie umowę o pracę, wyniosła 0,4 mln. W porównaniu do 2017 r. nastąpił wzrost o 5 proc.
GUS donosi, że liczba osób zatrudnionych otrzymujących wynagrodzenie brutto nieprzekraczające minimalnego wynagrodzenia w grudniu 2018 r. wyniosła ok. 1,5 mln. W porównaniu do 2017 r. zmniejszyła się o 3,7 proc".

***

Nowe stawki dotacji dla warsztatów i zakładów aktywności

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-02)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Czytamy fragment publikacji:
"W 2020 r. finansowe wsparcie pokrywające koszty pobytu osoby z dysfunkcją zdrowotną w warsztacie terapii zajęciowej będzie wynosić 20 496 zł. Natomiast dotacja wypłacana na osobę niepełnosprawną zatrudnioną w zakładzie aktywności zawodowej wzrośnie do 25 tys. zł w skali roku - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Takie stawki przewiduje rozporządzenie Rady Ministrów z 2 października 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu przekazywania środków PFRON samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz.U. poz. 1898). Zgodnie z nim pierwsza podwyżka weszła w życie od października 2019 r., dzięki czemu dotacja dla WTZ i ZAZ wynosiła odpowiednio 18 096 zł oraz 22 750 zł. Drugi wzrost wsparcia został zaplanowany na 2020 r.
I tak kwota należna warsztatowi na jednego uczestnika wzrośnie o 2400 zł, a ta przysługująca zakładowi na pracownika z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności o 2250 zł. Co ważne, w przypadku WTZ wspomniane rozporządzenie zakłada kolejne podwyżki dotacji. W 2021 r. będzie ona wynosić 21 696 zł, a w 2022 r. i następnych latach - 22 896 zł (dla ZAZ utrzymana będzie kwota z br.)".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 stycznia 2020 r.

    ***

Inny punkt widzenia. Zniewolenie czy wsparcie

    E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 28.01.2020
Hanna Pasterny
Źródło: Integracja 5/2019

"W Polsce od lat mówi się o zniesieniu ubezwłasnowolnienia. Zastąpienia go wspieranym podejmowaniem decyzji i asystencją prawną wymaga od nas Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, którą Polska ratyfikowała w 2012 r. Dokument ten gwarantuje osobom z niepełnosprawnościami równe traktowanie i prawo do niezależnego życia. Mimo że ubezwłasnowolnienie w niedoskonały sposób broni praw tych osób, nadal nie mamy przepisów, które chroniłyby je bez odbierania im praw. Czy zwykły obywatel może coś zrobić, by to zmienić? Pozornie nic".
    Osoby zainteresowane znajdą całą publikację pod adresem wskazanym na wstępie.

    ***

GUS: Wzrosła liczba osób z orzeczeniem, korzystających z pomocy społecznej

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 02.01.2020
Beata Dązbłaż
Źródło: stat.gov.pl

Czytamy fragmenty publikacji:
    "W 2018 r. wzrosła w Polsce liczba osób z niepełnosprawnością w wieku produkcyjnym, posiadających orzeczenie, które korzystają z pomocy społecznej. W 2009 r. było ich 12,7 proc., w 2018 r. stanowili oni 22,4 proc. ubogich beneficjentów pomocy społecznej w wieku produkcyjnym. Więcej w tej grupie było także osób chorych i przewlekle chorych. Takie m.in. wnioski płyną z raportu GUS "Beneficjenci środowiskowej pomocy społecznej w 2018 r.".
Jak informują autorzy raportu, wzrosła także liczba gospodarstw domowych w stosunku do 2009 r., które korzystają z pomocy społecznej w związku z problemami zdrowotnymi - o 16,8 punkta procentowego (p.proc.)".
Jeszcze jeden fragment:
"W bardzo trudnej sytuacji znalazły się w 2018 roku osoby samotnie gospodarujące. Prawie połowa z nich (49,2 proc.) nie miała własnego źródła dochodu. Prawie 25 proc. miała zaś dochód na poziomie nie przekraczającym połowy kryterium dochodowego, czyli 350 zł netto miesięcznie. W tej grupie częściej występowała też niepełnosprawność, długotrwałe choroby, niski poziom wykształcenia, brak motywacji do poszukiwania pracy, zły stan zdrowia. A więc wszystkie czynniki, które powodują stopniowe wykluczanie społeczne".
Ostatni fragment:
"Jak podaje GUS, liczba chorych korzystających z pomocy społecznej w wieku aktywności zawodowej (18-64 lata), wyniosła blisko 321 tys. osób, a chorych przewlekle - 179 tys.
W 2018 r. 17,9 proc. ogólnej liczby beneficjentów pomocy społecznej w Polsce miało orzeczenie o niepełnosprawności (347,5 tys. osób). W populacji ubogich beneficjentów było to 17 proc. (198,7 tys. osób).
Aż 68,7 proc. wśród ogółu niepełnosprawnych członków ubogich gospodarstw domowych, które korzystają z pomocy społecznej, stanowią osoby samotnie gospodarujące. Większość niepełnosprawnych ubogich beneficjentów, prawie 68 proc., miała wydane orzeczenia o niepełnosprawności na czas określony, w zdecydowanej większości były to orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.
Raport wskazuje, że w 2018 r. odnotowano w grupie korzystającej z pomocy społecznej znaczny udział osób z niepełnosprawnością w wieku aktywności zawodowej. Orzeczenie o niepełnosprawności miało bowiem 23,6 proc. osób w tej grupie wieku, czyli 170,5 tys. osób. W gospodarstwach wieloosobowych udział niepełnosprawnych ubogich beneficjentów w tym wieku wynosił 10,6 proc. tej grupy (49 tys. osób)".
Publikacja zawiera wiele interesujących informacji. Można się z nią zapoznać pod adresem wskazanym na wstępie.

    ***

PIT, CIT i VAT płaci się na własny mikrorachunek

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-02)
Agnieszka Pokojska, oprac.: GR

Jest to informacja dotycząca wszystkich podatników, a nie tylko niepełnosprawnych i ich pracodawców. Publikujemy ją, gdyż wprowadza nowe rozwiązania, które mogą zainteresować wielu naszych Czytelników. Czytamy:
"Od 1 stycznia wpłaty PIT, CIT i VAT muszą być uiszczane przez podatników i płatników na ich indywidualne konta - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Ci, który nie znają jeszcze swojego numeru, a muszą przelać fiskusowi kwotę tych podatków, mogą go wygenerować, wchodząc na stronę www.podatki.gov.pl.
Wystarczy kliknąć na pole "Generuj", następnie podać swój identyfikator podatkowy, tj. odpowiednio PESEL lub NIP, a następnie ponownie nacisnąć pole "Generuj". Numeru nie trzeba zapisywać, jest on dostępny cały czas. Można go sprawdzić z dowolnego urządzenia, nie tylko komputera, ale też tabletu czy telefonu.
Podatnicy, którzy pełnią funkcję płatników, należności budżetowe z tego tytułu (np. zaliczki na PIT) uiszczają na własny mikrorachunek (a nie podatnika).
Własnego konta nie muszą generować ci podatnicy, którzy nie wpłacają samodzielnie PIT, CIT i VAT (chyba że będą musieli dopłacić któryś z tych podatków, np. składając zeznanie roczne, ale w tym wypadku będą jeszcze mieli czas na wygenerowanie własnego rachunku).
W przypadku pozostałych podatków, jak np. PCC lub daniny od spadków i darowizn, obowiązują dotychczasowe zasady. Oznacza to, że wpłaty dokonuje się na konto właściwego urzędu skarbowego przeznaczone dla określonej daniny. Kto się pomyli i wpłaci np. PCC na mikrorachunek, będzie musiał to wyjaśnić z urzędem skarbowym".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 2 stycznia 2020 r.

    ***

PFRON rzadko zwraca nadpłatę z odsetkami

    Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-23)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Czytamy:
"W ciągu ostatnich trzech lat Państwowy PFRON tylko w przypadku 45 spośród 617 zwróconych pracodawcom nadpłat oddał im pieniądze wraz z oprocentowaniem - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Tak wynika z danych otrzymanych przez Fundację WatchDogPFRON.
Najczęściej dochodzi do tego, gdy PFRON nałożył na pracodawcę sankcję finansową wynikającą z nieprawidłowego gospodarowania środkami zakładowego funduszu rehabilitacji lub nakazał zwrot dopłat do pensji niepełnosprawnych pracowników, po czym w efekcie wygranego przez niego sporu w tej sprawie okazuje się, że nie doszło do naruszenia przepisów. Skutkuje to więc powstaniem nadpłaty, którą PFRON powinien zwrócić. O ile jednak fundusz zwykle zwraca kwotę główną, o tyle o wiele trudniej jest wywalczyć odsetki od niej, a postępowania o ich uzyskanie trwają nawet kilka lat".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 23 stycznia 2020 r.

    ***

Trzeba wysłać nowe informacje o ulgach

Dziennik Gazeta Prawna/Baza Wiedzy (2020-01-20)
Michalina Topolewska, oprac.: GR

Czytamy:
"Pracodawcy muszą po raz kolejny wysłać swoim kontrahentom pisma w sprawie zasad nabywania i korzystania z ulg we wpłatach na PFRON oraz poczekać na ich nowe oświadczenia dotyczące rezygnacji z uzyskiwania obniżeń. Dopóki ich nie otrzymają, muszą im przekazywać informację o wysokości przysługującego im rabatu - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Jest to związane z procedurą postępowania dotyczącą udzielania ulg, którą określa art. 22 ust. 1a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172 ze zm.). Zgodnie z nim firma, która ma prawo do przyznawania obniżeń, musi każdemu nabywcy swoich towarów lub usług wysłać pismo powiadamiające go o warunkach otrzymywania obniżeń oraz możliwości zrezygnowania z korzystania z nich, co powinno nastąpić przez przesłanie odpowiedniego oświadczenia (można je w każdej chwili odwołać).
Jest to o tyle istotne, że nie wszyscy klienci są zainteresowani uzyskiwaniem ulg. Część z nich, np. osoby fizyczne lub firmy mające mniej niż 25 pracowników, nie jest bowiem zobowiązana do wpłat na rzecz PFRON. Dlatego uzyskanie od nich oświadczenia o rezygnacji z ulg jest dużym ułatwieniem dla pracodawców, którzy nie muszą im wtedy po każdym zakupie wysyłać druku INF-U zawierającego kwotę ulgi.
Wspomniany przepis wskazuje jednocześnie, że informacja o zasadach korzystania z ulg powinna być wysłana klientowi tylko raz w danym roku. W praktyce oznacza to, że pisma, które zostały wysłane w 2019 r., nawet jeśli było to w grudniu czy listopadzie, straciły swoją ważność. Podobnie jest z oświadczeniami przekazanymi przez nabywców. Pracodawcy udzielający ulg, powinni więc jak najszybciej - najlepiej wraz z pierwszą fakturą wysyłaną w 2020 r. - wysłać pismo, o którym mówi art. 22 ust. 1a ustawy. Takie działanie jeszcze nie zwalnia ich z konieczności wysyłania druku INF-U, bo mogą tego zaprzestać dopiero wtedy, gdy klient dośle im nowe oświadczenie o rezygnacji z ulg. Jeśli więc nabywca w terminie opłacił fakturę, ale nie przekazał pisma wskazującego na rezygnację, to pracodawca jest zobowiązany przesłać mu formularz z wysokością rabatu.
Pracodawcy, którzy wysyłają klientom korzystającym z ulgi formularz z jej wysokością, powinni pamiętać, że począwszy od przychodów zaliczonych do stycznia 2020 r., zmieniła się kwota, którą trzeba uwzględniać przy jej wyliczaniu (poz. 34 na druku INF-U). Tegoroczną podstawą obliczeń jest wysokość najniższej pensji obowiązującej w grudniu poprzedniego roku, pomniejszonej o składki na ubezpieczenia społeczne, czyli 1941,52 zł".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 20 stycznia 2020 r.